BAŞLICA BİTKİ TOPLULUKLARI

   Bitkiler görünüşlerine(fizyonomilerine) göre ve yaprak özelliklerine göre 3'e ayrılırlar.

1)Ağaç formasyonu  

• Tropikal yağmur ormanları 
• Muson ormanları 
• Orta kuşağın karışık ormanları 
• İğne yapraklı ormanlar(tayga) 
• Mangrov ormanları 
• Galeri ormanları                

2)Çalı formasyonu 

• Maki 
• Garig(frigana) 
• Psödömaki

3)Ot formasyonu 

• Savan
• Bozkır(step)
• Çayır
• Tundra
  
  
  

AĞAÇ FORMASYONU

  Yağış, sıcaklık ve toprağın elverişli olduğu yerlerde ağaçlar bulunur. Ağaçlar bir araya gelerek ormanları oluşturur. Yeryüzündeki başlıca ormanlar; 

1)Tropikal yağmur ormanları: Ekvatoral iklim bölgesinde yıl boyu yeşil kalan geniş yapraklı ağaçlardan oluşan ormanlardır. 2-3 farklı kattan, 60-70 metre boyuna ulaşan ağaçlardan oluşur. Amazon, Kongo Havzaları, Endonezya Adaları ve Gine Körfezi'nde görülür. 

2)Muson ormanları: Muson iklim bölgelerinde kışın yaprağını döken ağaçlardan oluşan ormanlardır. Çok sık ve gür olması bakımından yağmur ormanlarına benzer. En fazla görülen teak(tik) ağacıdır. Bu ağaç oldukça dayanaklı ve serttir. Muson ikliminin karakteristik ağacıdır. 

3)Orta kuşak karışık ormanları: Orta kuşakta ılıman okyanus ikliminin görüldüğü alanlarda geniş ve iğne yapraklı ağaçlardan oluşan ormanlardır. Batı Avrupa ve ABD'nin kıyılarında yaygındır. 

4)Tayga ormanları: Sert karasal iklimin 60° enlemi gibi yağışlı, nemli alanlarında iğne yapraklı ağaçlardan oluşan ormanlardır. Sibirya'nın iç kesimlerinde, Kanada ve İskandinav Yarımadası'nda yaygındır.  

5)Mangrov ormanları: Nemli tropikal bölgelerin sığ deniz kenarlarında ve bataklıklarda gelişen ormanlardır. Bitkiler tuzlu çamurlar içinde büyür. Ormanları genelde su basar.

6)Galeri ormanları: Akarsu boylarında şerit şeklinde uzanır. Bu ormanlarda lian ve epifitler yaygındır. Gine Körfezi ve Sudan'da görülür.  

 

ÇALI FORMASYONU

   Ormanların tahribi sonucu oluşan kısa boylu, bodur bitki topluluğudur.

1)Maki: Akdeniz iklim bölgesinde kısa boylu ağaçlar ve çalılardan oluşur. Makiler birincil bitki örtüsü değildir. Kızılçamın tahrip edilmesiyle yaygınlaşmış bitkilerdir. Kuraklığa dayanıklı fakat soğuğa dayanıksızdır. En önemli özellikleri tüylülerdir ve kökleri bazı yerlerde gelişmiştir. Tüylü olmasının sebebi yüksek yaz sıcaklığından korunmak içindir. Kökleri de arazi yapısından dolayı gelişmiştir. Zakkum, keçiboynuzu, zeytin, sakız, kocayemiş ve defne gibi bitkilerden oluşur. 

2)Garig: Akdeniz iklim bölgesinde maki tahribinden sonra oluşan daha kısa boylu çalılardır. Keklik ve laden örnek verilebilir.  

3)Psödömaki: Karadeniz iklim bölgesinde yetişen çalılardır. Yalancı maki de denir. Funda, kızılcık, fındık, muşmula ve böğürtlen örnektir. 

OT FORMASYONU

   Doğal şartların (iklim) ağaç yetişmesine uygun olmadığı yerlerde yetişen ot toplulukladır.

1)Savan: 10°-20° enlemleri arasındaki yerlerde görülen uzun boylu ot topluluklarıdır. Yazın yeşerip kışın kuru. Yazın yağışların artmasıyla otlar yeşerir ve büyür. Çad, Brezilya, Venezuela, Peru, Kolombiya, Sudan ve Nijerya gibi ülkelerde görülür. 

2)Bozkır(step): Orta Kuşak'ın yarı kurak bölgelerinde görülen zayıf ot topluluklarıdır. İlkbaharda yağışlarla yeşerip yazın kurur. Kuzey Amerika'da bozkır otlara Preri denir. Bozkırın tahrip edildiği yerlerde antropojen bozkır bulunur.  Bu yerlerde bozkırlann arasında yer yer ağaçlara rastlanmaktadır.  Bozkır bitki örtüsü alanlarında yıllık yağış miktarı 250-300 mm civarındadır. Başlıca bozkır türleri; geven, çoban yastığı, üzerlik otu, yavşan otu, adaçayı, sığır kuyruğu ve kekiktir. Orta Asya, orta Avrupa, Amerika’nın iç kısımları ve Türkiye’de görülür.

3)Çayır: Orta Kuşak'ın yarı nemli bölgelerinde görülen ot topluluklarıdır. Bozkıra göre daha gürdür. Yazları serin ve yağışlı olmasından dolayı yazın yeşil kalır. 

4)Tundra: Tundra iklim bölgesinde soğuğa dayanıklı yosun ve otsu bitkilerden oluşur. Bu bölgede yazın 1-2 ay kar ve buzların erimesiyle bataklıklar oluşur. Buralarda genellikle liken ve yosunlar bulunur. Tundralar Avrupa’nın kuzey kıyılarında, kuzey Sibirya’da, kuzey Kanada ve Grönland adası kıyılarında görülür.

ÇÖL FORMASYONU

   Dünyadaki bitki toplulukları, yıllık yağış miktarının 200 mm’nin altında olduğu çöllerde görülen otlar, çalılar ve kaktüslerden oluşur. Kaktüslerin yaprakları yüksek sıcaklıklar karşısında terlemeyi azaltmak için iri dikenlere dönüşmüştür. Ayrıca çöl bitkilerinin alt kısımları yani kök sistemleri oldukça gelişmiştir. Çöl bölgelerinde yer altı sularının yüzeye çıktığı alanlara vaha denir. Vahalarda hurma ve palmiye ağaçları da bulunur.